Ach, die zalige weken waarin het de boze buitenwereld maar niet lukt om door de firewall te breken die het WK heet. We probeerden heus om ook de rest van die krant tot ons door te laten dringen, want er is natuurlijk nog evenveel ellende als een maand geleden. Maar bij het koffieapparaat rolden er toch steeds weer dezelfde opmerkingen uit onze mond. ‘Die Johan Derksen, hè.’…‘Ha ha ha ha ha!’
Terwijl er ergens in ons achterhoofd moedeloosheid sluimerde over het vermoorden en aftuigen van tieners in Israël en Palestina, werden onze ware gedachten gedomineerd door de bolle ogen van Bruno Martins Indi en de vraag hoeveel karaats die gouden pik van onze bondscoach nu eigenlijk zou zijn. Niks om trots op te zijn, maar wat doe je eraan? Zo werkt het hoofd kennelijk.
De ogen van Bruno Martins Indi domineerden onze gedachten… en dan waren er de Hup Holland Hangzakken...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.