…de geschiedenis aan elkaar hing van vergissingen.
Eén slip of the tongue...en hij kon het schudden.
Eén slip of the tongue…en hij kon het schudden.

Een grapje, dat was het. Een tikje bot, maar toch. Het viel op een onbewaakt ogenblik uit zijn mond. Eigenlijk niks voor hem, hij is niet zo’n lolbroek. Maar ja, er was die vermoeidheid – wat wil je, met zo’n loodzware, dubbele baan. Dan verlies je weleens je decorum. Je bent ook maar een mens. Sterker nog: je bent een mens die tegenover Andries Knevel en Tijs van den Brink moet zitten – een benarde positie waarin wij een driedubbele moord zouden bekennen als het er maar toe zou leiden dat dat duo z’n hijgerige waffel zou houden en over zou gaan naar het volgende slachtoffer aan tafel.

Maar wat zal Jeroen Dijsselbloem, onze droomkandidaat voor een hoge Europese functie, met zijn krullenbol tegen de muur hebben gebonkt. Eén slip of the tongue over de alcoholconsumptie van de Europese Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker en hij kon het schudden in Brussel. Misschien...