Wanneer u dit leest, is de glans er waarschijnlijk al goeddeels vanaf. Het cadeaupapier ligt in de vuilnisbak en het regeerakkoord zal weer gewoon lijken op wat het is: een stapel A4’tjes vol barre maatregelen die heel veel mensen pijn zullen doen. Twijfels zullen zijn gerezen, beschuldigingen geuit. Commenta­to­ren zullen genadeloos op de zwakke plekken hebben gewezen, de oppositie zal schande hebben gesproken en de redacties van tv-programma’s zullen in Delfzijl of Alblasserdam een familie hebben opgespoord die onmenselijk hard getroffen gaat worden door de maatregelen van onze nieuwe regering. En ergens in een hoekje van een Haagse wandelgang ligt nu al een toekomstig schandaal tevreden te wachten tot het rijp is.

Maar dat is dus straks. Op het moment van schrijven, de mooiste herfstzondag sinds mensenheugenis, hangt er iets in de lucht dat je alleen maar hoop kunt noemen. Een hoop die werd aangewakkerd door de montere geluiden die sinds het begin van de onderhandelingen...