Vergeet Maurice de Hond, negeer Frits Wester en laat alle opiniepeilingen links liggen. De belangrijkste prognose voor de komende gemeenteraadsverkiezingen kwam afgelopen weekend uit een televisiestudio van de Tros, waar de zeventienjarige Sieneke uit Nijmegen werd verkozen om ons land te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival.

Een mokerslag. In het tijdsbestek van één jaar gingen we van drie geëxalteerde aanstellers in lichtgevende pakken naar een kapster-in-opleiding in een vroegoude japon. Van een Engelstalige deun-met-housebeat naar een oer-Hollandse tweekwartsmaat met draaiorgel. Pierre Kartner had met ‘Sha-la-lie’ een liedje gebakken dat je vintage-Vader Abraham kon noemen, rechtstreeks afkomstig uit de dagen dat het in elke haven nog stikte van de kleine cafés en je geen kraan open kon draaien of de smurfen spoten in het rond. Dat het kraaienvals gezongen was, mocht niet deren, het publiek zwaaide met Nederlandse vlaggetjes, haakte de armen ineen en liet...