Terwijl de krokusjes voorzichtig opkomen en de eerste lammetjes in de weilanden hun vreugdesprongetjes maken, wordt de nieuwe lente wreed verstoord door een oud, roestig geluid. Weer helemaal terug van weggeweest, tadáá: de Tweede Wereldoorlog-vergelijking. Hierna te noemen: de WO2V.

Ooit was de WO2V het prerogatief van links. Had iemand zijn overhemd gestreken, dan was hij al snel een fascist. Ook dit weekblad had ooit een columnist in dienst die strooide met WO2V’s. Waagde een minister het de bijstandscriteria te verscherpen? Eichmann! Onderzocht een wetenschapper de biologische oorzaken van crimineel gedrag? Mengele! Of zo’n WO2V hout sneed, deed niet ter zake, het was een beproefd middel om alles wat rechts was verdacht te maken.

De afgelopen weken kwam die oude reflex weer een paar keer opzetten. In een van haar laatste debatten hanteerde Agnes Kant een WO2V met betrekking tot de PVV. Deze week deed Ella Vogelaar het nog eens dunnetjes over: zij zag ‘schokkende paralellen’...