…er in Nederland opeens een politieke whodunnit was met een onverwachte uitkomst

Eerlijk gezegd dachten wij altijd dat een ‘dissident’ iemand was in wiens schemerlamp stiekem een microfoontje was verstopt door een akelige geheime dienst. Iemand die zich eindeloze pesterijen moest laten welgevallen door agenten in burger, en dan uiteindelijk in hongerstaking ging of jarenlang werd weggestopt in een psychiatrische inrichting met beschimmelde muren. Dappere mensen uit enge verre landen, kortom, voor wie wij hier maar wat graag samenklonterden met verontwaardigde spandoeken voor de een of andere ambassade.

Maar we hadden het helemaal mis. Typisch staaltje van klein denken. Alsof het er hier niet net zo spannend aan toe kan gaan als in Cuba, Birma of de voormalige Sovjet-Unie. Laat u zich geen zand in de ogen strooien door de schijnbaar beschaafde manier waarop ze te werk gaan, sinds kort hebben we ze zelf ook: echte dissidenten. Aleksandr Solzjenitsyns op klompen, Aung San Suu Kyi’s...