…de geschiedenis haar eigen oordeel vormde, en we er weer niets van leerden
In de besprekingen van de onlangs verschenen memoires van George W. Bush hielden de meeste recensenten een klein slagje om de arm. Ja, natuurlijk was de beste man een shit for brains, die nog altijd een enorm bord voor zijn kop had waar het zijn grootste fouten betrof. Maar het was nog te vroeg om te bepalen hoe ‘de geschiedenis’ over Dubya’s presidentschap zou oordelen.
Irritant is dat. Alsof de geschiedenis een scheidsrechter is die, terwijl de hele wereld heeft gezien dat het meters buitenspel was, jaren later alsnog ijskoud een doelpunt kan toekennen.
Maar waarschijnlijk is het nog waar ook. Richard ‘I am not a crook’ Nixon wordt tegenwoordig door de geschiedenis geprezen als de man die dankzij zijn buitenlands beleid de angel uit de Koude Oorlog wist te halen. En de talloze vuile spelletjes van Ronald Reagan zijn zo goed als vergeten omdat de geschiedenis heeft...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.