…een smurfenhatende psychopaat ons niet zover kreeg om onze antismurfentoon te matigen, en de smurfenknuffelaars de boom in konden.

Vorige week stond er op deze plaats een anekdote over de smurfen, die door sommigen wellicht als welwillend en positief is opgevat. Het was dan ook schrikken toen we daags erna in de Volkskrant lazen dat de smurfse samenleving is beschuldigd van communistische sympathieën. Weliswaar ontkende de menselijke woordvoerder der smurfen, Véronique Culliford, de aantijgingen, maar ja, zij is ‘president van het smurfenimperium’ en waakt in die hoedanigheid over hun ‘integriteit’. Voor ons was het een klassiek gevalletje van ‘je gaat het pas zien als je het doorhebt’: een egalitaire samenlevingsvorm met een almachtige, woest bebaarde leider in een rood broekje en mutsje. Een lichtblauwe Karl Marx, if there ever was one. Wilt u het nog duidelijker? Op een trommeltje of harpje na kennen de smurfen geen bezit. Ze verheerlijken sport en het plattelandsleven. En...