Bij een echte zomer hoort een echte zomerkomkommer. Een ontsnapte poema die al dan niet een groot uitgevallen bunzing blijkt te zijn, een kwaadaardig rupsje dat langzaam maar zeker de provincie Drenthe met zijn spinsels omwikkelt. Bij gebrek aan ander nieuws moet de komkommer bij voorkeur wekenlang worden uitgeperst in de media. Zodat je ‘s morgens op de camping, terwijl je een croissantje naar binnen duwt en een ochtendduikje overweegt, toch even gretig die flinterdunne Telegraaf raadpleegt voor de laatste poema/rupsen-updates. Goh, nou, poeh, je zal maar in Drenthe wonen – en plons. De eenentwintigste-eeuwse mens, die constant gebukt gaat onder informatiestress, heeft die paar weekjes non-nieuws keihard nodig. Zoals je op vermoeide ogen het best twee frisse schijfjes kunt leggen, zo heeft de vermoeide geest recht op een hele komkommer. Maar het is ons dit jaar niet vergund. De enige komkommer van 2011 bleek een dodelijke te zijn. En daarna weer niet, maar goed, toen was de lol er wel af.
De Week Waarin…