<div class="wpg-element paragraph">
<p><b>&#8230;het aan de zijlijn makkelijk schamperen was, en het dus tijd werd voor politici om de mouwen op te stropen voor het echte veldwerk</b> </p>
<p>&#8216;Bloedirritant gedrag, dat wilde ik gewoon meemaken,&#8217; luidde de motivatie van Diederik Samsom om naast zijn drukke werkzaamheden als parlementariër geheel vrijwillig zo&#8217;n twaalf uur per week straatcoach te worden in Amsterdam-West. Hmm, zoals wij het zien, zijn er drie opties.</p>
<p>A: Samsom is simpelweg een veel beter mens dan wij. Bloedirritant gedrag, en in het bijzonder dat van bloedirritante hangjongeren van Noord-Afrikaanse herkomst, mijden wij namelijk als de pest. Komt het toch op ons pad, dan vinden we altijd wel een heel belangrijke reden om ontzettend de andere kant op te kijken. De kans dat we ons gratis naar een achterstandswijk begeven om ons aldaar te laten uitschelden, bespugen of erger, is nihil.</p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-63577 media-63577" class="align-none"><img decoding="async" src=""-1" alt="Kernfysicus Diederik... pleitte persoonlijk al voor de oorvijg (foto: Hil Z &amp; Verhoeff / HH)" /><figcaption>Kernfysicus Diederik&#8230; pleitte persoonlijk al voor de oorvijg (foto: Hil Z &#038; Verhoeff / HH)</figcaption></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>B: Samsom vond dat zijn imago wel wat pimping kon gebruiken, en zijn bijbaantje was daarvoor een perfect excuus. Je bent kernfysicus met een studentikoos voorkomen, je voornaam is Diederik en de mensen kennen je vooral van gemiep over dat hopeloos uit de tijd geraakte milieu. Nu mag je in een zwart uniform, met gladgeschoren schedel, legerkistjes aan en een oortje in, wijdbeens op een gevaarlijke straathoek hangen. De metamorfose was overigens meer dan geslaagd: op de foto&#8217;s in vrijwel alle kranten zette Samsom overtuigend een mean motherfucker neer. Nou jij weer, Hero Brinkman!</p>
<p>C: Samsom, die al eerder een gooi deed naar het fractievoorzitterschap, beseft dat de milde koers van Job Cohen ook na een knetterrechts jaar nog altijd weinig weerklank vindt, denkt dat zijn partijleider ten onder zal gaan aan die hopeloos uit de tijd geraakte redelijkheid, en loopt zich alvast warm om het stokje over te nemen.</p>
</p></div>
<div class="figure--left">
<figure id="post-63577 media-63577" class="align-none"><img decoding="async" src=""-1" alt="Kamerlid Martin Bosma... luistert persoonlijk vast naar iets anders (foto: Pierre Crom / ANP)" /><figcaption>Kamerlid Martin Bosma&#8230; luistert persoonlijk vast naar iets anders (foto: Pierre Crom / ANP)</figcaption></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Wat het hem leerde, zo&#8217;n jaar temidden van het scootergeteisem? Samsom in NRC Handelsblad: &#8216;De essentie is: iemand moet die jongen een draai om zijn oren geven.&#8217; Tja, daarmee was Samsom toch een beetje de Spuit Elf van de week. Niet alleen zei hij wat half Nederland al heel lang roept, hij herhaalde ook wat hij zélf drie jaar geleden al verkondigde in De Wereld Draait Door: &#8216;Een oorvijg,&#8217; zei hij toen, &#8216;dat is misschien wel de aanpak die hoort bij dat type.&#8217; Zodat we moeten vaststellen dat wat voortschrijdend inzicht betreft de netto winst helaas uitkomt op nul.</p>
<p>Maar aan de zijlijn is het makkelijk schamperen. Samsom doet het toch maar, en het is helemaal niet verkeerd als politici werkelijk iets te weten proberen te komen over dat wat ze zo luidkeels propageren. Zo durven wij onze hand er voor in het vuur te steken dat Martin Bosma niet eerst zélf het repertoire van Frans Bauer en Jan Smit heeft doorgedraaid voordat hij verkondigde dat de publieke omroep een heel kanaal aan dat gejammer moet opofferen. En tien tegen een dat Piet Hein Donner niet persoonlijk die boerka&#8217;s is gaan tellen voor hij besloot belastinggeld te verkwisten aan een peperdure wet voor een non-existent probleem. Ook zou het handig zijn als Gerd Leers eerst eens carnaval ging vieren in de sloppenwijken van Luanda voordat hij weer eens een volstrekt ingeburgerde tiener die kant op stuurt, of als Uri Rosenthal een citytripje naar Hebron boekte alvorens opnieuw zijn heilige vertrouwen uit te spreken in een redelijke dialoog tussen de Palestijnen en de regering Netanyahu.</p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-63577 media-63577" class="align-none"><img decoding="async" src=""-1" alt="Jolande Sap... zal persoonlijk naar Kunduz moeten (Foto: Adrie Mouthaan)" /><figcaption>Jolande Sap&#8230; zal persoonlijk naar Kunduz moeten (Foto: Adrie Mouthaan)</figcaption></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Ach, waarschijnlijk vragen we nu teveel. Politici hebben er nou eenmaal baat bij om de echte waarheid ondergeschikt te maken aan de eigen waarheid &#8211; en dan zit empirisch onderzoek alleen maar in de weg. Het is bovendien eenvoudiger en goedkoper om elke ochtend je mening te baseren op de koppen in De Telegraaf.</p>
<p>Maar één visioen kunnen we toch niet uit ons hoofd krijgen. We zien een pittige Limburgse vrouw op een onverharde weg in the middle of nowhere. Ze draagt een kakikleurig broekpak, het haar in een strenge paardenstaart. Zwaarbewapende voorbijgangers spreekt ze vermanend toe. Wie toch zijn bermbommen plaatst, ontvangt een welgemikte oorvijg. Jolande Sap, straatcoach te Kunduz. Wellicht dat voortschrijdend inzicht in haar geval wél wat had opgeleverd.</p>
</p></div>


Robert van de Griend