We hadden er al een tijdje een wat ongemakkelijk gevoel bij. Dat ‘het debat’ weer helemaal terug was, exact datzelfde debat dat we deze eeuw al minstens twee keer uitentreuren gevoerd hadden. Dat debat waarvan je altijd hoort dat het onontbeerlijk is voor een democratie.
Wat in de kern ook heus zo is, ware het niet dat het bij ons steevast de vorm aanneemt van het heel hard in elkaars gezicht blaffen van het eigen in beton gegoten standpunt, zodat het netto resultaat toch telkens weer uitkomt rond de nul, en je net zo goed kunt zeggen dat ‘het debat’ niks meer is dan werkverschaffing voor talkshowpresentatoren, columnisten en stukjesschrijvers zoals wijzelf. Toen we afgelopen week ook nog Herman Heinsbroek overal zagen opduiken, wisten we het zeker: we zaten gevangen in een perpetuum mobile.
Maar ho, wacht, stop! Eén...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.