Waar Mark Rutte de afgelopen jaren ook kwam, het duurde nooit lang voordat hij begon over die trap. Dat die dus moest worden schoongeveegd. Van bovenaf! Ook in het kabinet en de Tweede Kamer moest de broekriem worden aangehaald, en dat kon je het best doen door een aan­­zienlijk deel van het zoepie overbodig te verklaren. En dus begon hij, in danig ingewikkelde en chaotische tijden, met een sterk uitgedunde ploeg te regeren. Dat die ministers anderhalf jaar later collectief klaagden dat ze nergens tijd voor hadden, bijvoorbeeld niet om af te reizen naar de toch niet geheel onbelangrijke stad Brussel, was kennelijk minder belangrijk dan het signaal dat hiermee afgegeven werd.

Welk signaal eigenlijk? Nou, dat alle politici in het pre-Rutte-tijdperk uit hun neus hadden zitten eten. Min of meer hetzelfde signaal als de Limburgse PVV gaf met haar manse belofte dat hun afgevaardigden het wel even zonder dienstauto’s zouden stellen, waarna de arme stakkers bijkans snikkend op een...