Het was de week waarin wij ons serieus begonnen af te vragen of er iets mis was met ons. Of we er misschien niet helemaal bij hoorden. Een ongemakkelijk gevoel dat al jarenlang op de loer ligt en af en toe zijn kop opsteekt. Bijvoorbeeld wanneer we ’s ochtends vroeg de televisie aanzetten en van de montere gymjuf Olga Commandeur te horen krijgen dat ‘Nederland In Beweging!’ is. Je wrijft je nog eens in de ogen, bekijkt jezelf in je kamerjas met koffievlekken, en denkt: ‘Heel Nederland? Beweging? Waarom hebben ze niet even een whatsappje gestuurd?’ Ook Maurice de Hond bezorgt ons met enige regelmaat een ietwat ontheemd gevoel, als hij weer eens keihard heeft aangetoond dat ‘de Nederlander’ ergens ontzettend voor of tegen is, terwijl we ons werkelijk niet kunnen herinneren dat we die meneer De Hond ooit aan de lijn hebben gehad.

Maar pas echt buitengesloten voelen we ons als we via kranten en televisie moeten vernemen dat ‘heel Nederland meeleeft’ met het een of het...