Zelden werd zo duidelijk in beeld gebracht wat de politiek doet met een mens als in het drama rond Agnes Kant. Toen de SP-leider halverwege de verkiezingsavond voor de NOS-camera verscheen, wist ze net dat ze meer dan de helft van haar zetels was kwijtgeraakt.

Twee jaar werk naar de gallemiezen. Schaatsters kunnen na zo’n verlies ongestraft een flink potje janken, voetballers smijten met hun kicksen, maar het boegbeeld van een politieke partij is natuurlijk nóóit uit het veld geslagen.

Karikatuur
Gevolg: we zagen een vrouw bij wie elk spiertje in haar gezicht het tegendeel verkondigde van wat ze daadwerkelijk zei. Ademnood lag voortdurend op de loer. Om de paar zinnen sprak ze opeens een woord in hoofdletters uit, waarbij ze zich wendde tot haar partijgenoten. Nee, blij was ze niet. ‘Maar… we hebben nog drie maanden CAMPAGNE! En wat gaan we doen, dames en heren, in die CAMPAGNE?!’

Toen Kant met haar handen begon te wapperen, wisten de socialisten er nog nét een zielloze yell...