Vroeger kreeg je in het chique Amstelhotel in Amsterdam een colbertje van het huis als je er geen bij je had. Dan hingen ze nonchalant een jasje over de rugleuning van je stoel, zodat het voor de andere gasten leek alsof je ermee binnen was gekomen. Ik heb het van horen zeggen, want ik heb het zelf nooit meer meegemaakt.
Er bestaan nog steeds restaurants waar je gesprek onderbroken wordt elke keer dat je een slok water hebt genomen, omdat het van levensbelang is dat die vijftien milliliter ogenblikkelijk weer door de ober wordt aangevuld. Maar over het algemeen geldt toch wel: restaurantbezoek op niveau is de laatste jaren ontegenzeggelijk een stuk minder stijf geworden.
Bij Noma in Kopenhagen – het beste restaurant ter wereld, twee Michelinsterren – brokkelen de onbewerkte bakstenen muren af waar je bij staat. Als gast zit je vierentwintig gangen lang op een houten stoel. Als je geluk hebt, ligt...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.