Gemeente vs. rosse buurt

Slim Gharbi is nauwelijks bij te benen. Linksaf, rechtsaf, portiek in, deurtje door. Gharbi weet de weg in het hoerenlabyrint naast de Oude Kerk. Dit is zijn territorium: de Dollebegijnensteeg, de Sint Annenstraat, de Bethlehemsteeg. Hier heeft de exploitant de meeste ramen, hier is hij een wandelende klok voor de prostituees: elk uur doet Gharbi zijn ronde. Vanachter een gouden brilmontuur scannen zijn donkere ogen de steegjes. De half-Tunesische, half-Nederlandse ondernemer groet de schaars geklede dames bij naam, druk gesticulerend maakt hij praatjes en grapjes met zijn huurders. ‘Ze verdienen goed. In deze steegjes zitten de jongste en de mooiste vrouwen. Dit is niet voor de toeristen.’ Een stroom hoerenlopers bevestigt zijn opmerking. Geen groepen Italianen of Japanners, maar mannen alleen. Oud en jong, in pak en op gympen, autochtoon en allochtoon. Ze passeren elkaar zonder woorden, vermijden elkaar aan te raken in het nauwe gangenstelsel. Wie een...