Kroniek

e plaats van de hartstochtelijke kus in het leven van de jaren vijftig van de vorige eeuw is af te lezen aan de film Cinema Paradiso (1988) van de Italiaanse regisseur Giuseppe Tornatore. Daarin laat Alfredo, de filmoperateur van de gelijknamige bioscoop in het Italiaanse dorp waar alles zich afspeelt, bij zijn overlijden een pakje na aan Totò, de jongen die altijd naar zijn bioscoop kwam en hem hielp bij zijn werk. Totò is inmiddels zelf een beroemde regisseur. Wanneer hij het pakje aan het eind van de film openmaakt, zit er een filmrol in met alle kusscènes die Alfredo in de jaren vijftig uit de films had moeten snijden van de plaatselijke priester.

De kus in de film was in de sobere en naïeve jaren vijftig het vuur in de woestijn van de katholieke preutsheid. De zeldzame films waarin gekust werd – zoals From Here to Eternity (1953), waarin Deborah Kerr en Burt Lancaster zich op het ritme van de golven van de zee uitleefden in wilde tongzoenen – hadden een...