De francofiele Engelse schrijver Julian Barnes, auteur van ‘Flauberts papegaai’ en ‘Alsof het voorbij is’, verzamelde zijn essays over kunst in ‘In ogenschouw’. Hij heeft een uitgesproken voorkeur voor niet-bazige kunstenaars. Picasso en Lucian Freud komen er dus niet best af.

Aan Picasso wijdt Julian Barnes geen apart hoofdstuk in zijn boek In ogenschouw, maar in zijn hoedanigheid van de Kunstenaar als Held heeft hij wel een belangrijke rol in het boek. Met kunstenaars die zich als held gedragen en zich alles denken te kunnen permitteren omdat ze nu eenmaal kunstenaar zijn, heeft Barnes niet veel op. Zulke kunstenaars houden er een ‘macho-esthetiek’ op na.

Dat betekentniet per se dat ze wijdbeens met ontbloot bovenlijf  en gewapend met een bos kwasten voor een doekstaan en het te lijf gaan (dat kan ook), maar dat ze zich opstellen als eenconcurrent van de natuur, doen alsof de oorspronkelijke wereld waarin we levenniet bestaat, en schepper willen zijn van een...