Schilderkunst / Het poëtisch realisme van Adriaen Coorte

Bij het zien van bijna alle stillevens van Adriaen Coorte hou je even je adem in. Er staat daar letterlijk iets stil dat het stokken van de adem oproept. Dat is wat de dichter Hans Faverey bij het zien van Coorte ‘de stilstand / der dingen in mij’ noemde. Met de geringste middelen zorgt hij voor het meeste effect. Een bosje asperges, een takje rode of witte kruisbessen, een hoopje aardbeien, een paar perziken, een tros druiven, vier abrikozen, daar doet hij het mee. Soms een combinatie van drie of vier vruchten, zodat het effect verviervoudigd wordt. Op de zes stillevens waarop aardbeien het hoofdmotief zijn (allemaal te zien in het Mauritshuis, waar als afscheidscadeau voor directeur Frits Duparc nu vijfendertig van de zestig aan hem toegeschreven schilderijen zijn tentoongesteld), liggen ze er op een hoopje bij of zitten in een overvol aardewerken testje. Er is altijd wel een ondeugend uitstekend steeltje te zien, of een...