Mc Bikrams martelkamer

‘Welkom,’ blaft een blonde vrouw in gympak. ‘Vul dit inschrijfformulier in, haal een handdoek en een matje en ga naar de zaal.’ Onderaan het formulier staat cursief ‘no ­whining!’. Misselijkheid en hoofdpijn horen er bij in het begin, dus niet jeremiëren en vooral niet voortijdig de zaal verlaten. Bikram Yoga aan de Amsterdamse Ceintuurbaan spreekt duidelijke taal.

De vloer is bezaaid met zo’n veertig lichamen. Zweet glinstert op het vele vlees dat uitgestald ligt; het is veertig graden. Te warm om kleding te dragen, en dus houden de yogi’s het bij een Speedo of sporttop. De beste lichamen staan in de eerste rij voor de spiegelwand. Zij gunnen zichzelf en de ander een kijkje in de spiegel, terwijl zij benen van buigzaam plastic in hun nek leggen. ‘Now put your elbow on your knee,’ gebiedt de instructeur, die zijn vette Amerikaans zo nu en dan afwisselt met een mystiek woordje Indiaas. De lichamen volgen zijn instructie. Een walm van...