Michaël Zeeman (1958-2009)

Het staat er tamelijk terloops aan het eind van de eerste pagina van Michaël Zeemans essay God zij met ons, maar het kan beter niet over het hoofd gezien worden als het er om gaat een enigszins scherp beeld te krijgen van Zeeman de lezer, criticus, polemist, essayist, Europeaan, wereldburger en liefhebber-in-alle-opzichten. In dit essay over de herleving van het geloof aan het eind van de twintigste eeuw en de opspelende residuen van zijn eigen geloof in het bijzonder, vertelt Zeeman dat hij in het domineesmilieu waarin hij opgroeide altijd werd afgehouden van ‘ongeveer alles wat er een beetje interessant uitzag’. Dat was ‘een kwelling voor mijn nieuwsgierigheid, mijn weetgierigheid en mijn toch al beperkt ontwikkelde vermogen me veilig te voelen’.

Je zou niet denken dat een zelfbewust en scherpgebekt iemand als Michaël Zeeman ooit veel last heeft gehad van existentiële onzekerheid. Oppervlakkig bezien stond ‘Michaël Zeeman’ gelijk aan...