Wanneer de filosoof Ad Verbrugge in Staat van Verwarring. Het offer van de liefde schrijft dat we ‘bij uitstek in de liefde ervaren dat het uitgangspunt van het autonome individu niet toereikend is om de volle dynamiek van het menselijk leven te aanvaarden’, dan maakt hij van het autonome individu een karikatuur.
Er is nog nooit in algemene zin sprake geweest van ‘autonomie’ als het om de liefde gaat. Dat is een contradictio in terminus. Natuurlijk zijn er mensen die zich ‘autonoom’ gedragen in een verhouding, maar dan is er geen sprake van liefde.
Het is al de vraag of je wel kunt spreken van het ‘autonome individu’ als de karakteristieke status van ‘de mens’ in de hedendaagse cultuur, zoals Verbrugge doet, hoezeer men het ook heeft over de individualisering van de samenleving. Daarmee krijgen heel veel mensen een etiket opgeplakt dat...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.