Het is kennelijk onweerstaanbaar: te willen weten op wie bepaalde personages in de literatuur in het echte leven zijn gebaseerd. Dirk Leyman, literair redacteur van De Morgen, koos er vijftig uit en achterhaalde hun antecedenten in de werkelijkheid.

Het moet een geval van bravoure zijn geweest toen de Engelse schrijver Martin Amis zei dat alleen minderwaardige schrijvers voor hun hoofdpersonen te rade gaan bij echte personen. Het lijkt me heel goed mogelijk om een roman te schrijven zonder aan bestaande personen te denken, maar voor hetzelfde geld doen zich mensen in de omgeving van de schrijver voor die toevallig heel goed passen in wat hij aan het schrijven is. Of hij baseert zich ongegeneerd op een bestaand persoon omdat de werkelijkheid het niet haalt bij de fantasie – iets wat vaak voorkomt.

Als de werkelijkheid de fictie sanctioneert, krijgt de roman het stempel ‘goedgekeurd door de werkelijkheid’.

Het behoort tot de categorie trivialiteiten om te willen weten of een...