<div class="wpg-element paragraph">
<p>Maken de oude dictators in Noord-Afrika plaats voor fundamentalistische moslimregimes? Waarschijnlijk niet. </p>
<p>De islamisten, de islamisten, hoe zit het dan met de islamisten?! De Tunesische ex-president Zine el Abidine Ben Ali was zijn vliegtuig nog niet ingestapt, of de angstigen in Europa maakten zich al weer druk om een eventueel streng islamitisch regime in het voormalige toeristenparadijs. En hoe zat het dan met de invloed van de islamisten in de overige landen? In het Westen lijken ze drukker bezig met islamisering dan de gemiddelde moslim.</p>
<p>Terwijl &#8216;s werelds journalisten zijn neergestreken in Tunesië om verslag te doen van de revolutie en dagelijkse demonstraties, voltrekken zich elders in de Arabische landen kleine en grote processen.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>In Algerije zou deze week gedemonstreerd worden, maar de betogingen zijn door de regering verboden. De prijs van suiker is door de overheid gehalveerd, die van olie is sterk verlaagd en de regering heeft beloofd erop toe te zien dat de prijs van overige levensmiddelen binnen de perken blijft. Op de Algerijnse televisie zijn rondetafelgesprekken waarin de onvrede wordt besproken: hoog opgeleide jongeren die geen werk kunnen vinden en sigaretten verkopen. Huizentekort. Niet kunnen trouwen, want dat kost geld. En de enorme corruptie. Als je een geboorteakte nodig hebt, moet je de hele dag in de rij staan, tenzij je connecties hebt. Wie zijn mond opentrekt, mag vertrekken. En aan de enorme werkloosheid ontsnap je alleen als je de juiste mensen kent.<br />In Tunesië stond het leger aan de kant van het volk en dat is in Algerije niet het geval. En de islamisten dan? Hun invloed is enorm afgenomen. Niemand wil terug naar de hel van de jaren negentig en de slachtpartijen die toen plaatsvonden. Er is geen avondklok meer, mensen kunnen veilig naar buiten. Het leven is hoe dan ook een stuk aangenamer dan voorheen.</p>
<p>In Jemen heeft de overheid de burgers ook verboden te demonstreren, maar daar hebben ze lak aan. Eind 2010 kondigde de Jemenitische oppositieleider al aan dat 2011 het jaar van de vreedzame protesten zou worden uit onvrede over een amendement dat zittend &#8216;president&#8217; Ali Abdullah Saleh leiderschap voor het leven zou geven. Jemenieten, die vorig jaar door de burgeroorlog en het toenemend geweld volledig geïsoleerd raakten, zijn het zat. De hoge prijzen, de werkloosheid, het gebrek aan vrijheid, een vastgekoekt staatshoofd. Dezelfde ingrediënten kortom als in de gehele regio. Het enige waar de eeuwig verdeelde Arabische leiders het over eens schijnen te zijn, is hoe je het volk eronder houdt.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph-quote">
<blockquote>
<p>&#8211; Jongeren weten zich gesteund door internet, ouderen door satellietzenders</p>
</blockquote>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>In Tunesië was de klap van een vrouwelijke agent de ultieme vernedering voor Mohammed Bouazizi. In Jemen is de arrestatie van politiek activiste Tawakkol Karman het bewijs voor de demonstranten van hoe verrot de overheid is. Egyptenaren demonstreren al maandenlang tegen Moubarak en het corrupte overheidsapparaat, maar vooralsnog zonder succes. Afgelopen dinsdag stond er weer een grote manifestatie gepland. Jongeren hebben hun hoop gevestigd op Nobelprijswinnaar Mohammed el-Baradei. Zelfs de Moslimbroederschap wil zich achter hem scharen, alles om maar van Moubarak af te komen en de impasse te doorbreken. Wat verhindert hun succes in een land dat er veel en veel erger aan toe is dan Tunesië? Een van de Egyptische kranten citeert een broodjesverkoper: &#8216;In Tunesië stond het leger aan de kant van de mensen. Niemand hier staat aan onze kant.&#8217;</p>
<p>De dag dat Zine el Abidine Ben Ali de benen nam, bezocht de legerleiding hem: ze zouden hem niet langer beschermen en hij kon beter vertrekken. De missing link is het leger.</p>
<p>Moslimorganisaties en broe-derschappen kunnen men-sen voor zich winnen, maar zodra ze geweld gebruiken, zal het volk zich tegen hen keren. In Algerije is de macht van de islamisten geminimaliseerd. In Marokko volgens sommigen ook. Hamas wordt gehaat vanwege zijn verstikkend &#8216;religieuze&#8217; beleid in Gaza. De Moslimbroederschap in Egypte zegt het geweld te hebben afgezworen en zich te committeren aan democratische, vrije verkiezingen.</p>
<p>Je kunt wel een baard laten groeien en met de koran zwaaien, maar dat maakt de onderdrukking niet minder erg. Jazeker, er is kans dat als er ergens een regime valt, islamisten in het gat springen. Maar zodra ze hun macht misbruiken, zal het volk in opstand komen. De doos van Pandora is open. Jongeren weten zich gesteund door het internet en ouderen door satellietzenders. In steeds meer landen durven mensen te demonstreren, hun rechten op te eisen. Met of zonder het leger. Om de volgevreten despoten van het pluche los te scheuren.</p>
</p></div>


Gerelateerd