Hoe een bejaarde Amerikaanse academicus en een Servische denktank de opstand in Egypte inspireerden.

Het was een schitterend beeld. Duizenden Egyptische betogers die tussen het demonstreren door collectief door de knieën gingen en zich overgaven aan het middaggebed. Een gewijde stilte verdreef voor even het oproerlawaai. Heel Caïro leek zich richting de Ka’aba te wenden, om kort daarna weer verder te gaan met de dagelijkse bezigheden, zoals het ontwijken van kogels en het smeren van anti-traangas-azijn onder de oogleden. De boodschap was krachtig: de Egyptische demonstranten geloofden in de overwinning en geen tank zou die overtuiging in de weg staan.

Maar nieuw was het niet. Samen met onder andere ‘de hongerstaking’ en ‘het dramatiseren van een begrafenisceremonie’ staat de zogenaamde ‘pray in’ op de lijst ‘198 methoden van geweldloze actie’, die onder de demonstranten van het Egyptische verzet circuleerde. De lijst met beproefde middelen om een dictatoriaal regime in...