Zelf was ik er net te oud voor, maar mijn broertje zat er eind jaren negentig middenin: de tamagotchi-rage. Voor iedereen die toen niet op de basisschool zat en geen kinderen van die leeftijd had: een tamagotchi is een digitaal huisdier in een computertje ter grootte van een buzzer. Met drie knopjes moet het gevoerd en verzorgd worden, anders gaat het digitaal dood.

Het lijkt een aardige manier om kinderen bekend te maken met het begrip verantwoordelijkheid, zonder dat je er drie hamsters voor moet begraven. Maar al snel werden de tamagotchi’s uit de klas verbannen. Kinderen zaten om de haverklap hun etui water te geven of hun sleutelhanger te verschonen. Ik heb daar nooit de lol van ingezien. Tot nu.

Nu heb ik ook een soort tamagotchi. Hij piept niet, gelukkig, maar moet wel op gezette tijden verzorgd worden. In principe elke dag, bij voorkeur in de ochtend. Het is een zuurdesemstarter.

Een zuurdesemstarter of -moedercultuur is een stukje deeg waarin je een kolonie bacteriën en...