Joël Broekaert zoekt het culinaire avontuur.

Hoewel er zeker geen sprake is van een absoluut causaal verband, zie je vaak dat volkeren die onderdrukt worden ook niet veel te eten hebben. Verder heeft gastronomie weinig tot niets te maken met de vrijheid van meningsuiting. Is een culinaire column dan wel de aangewezen plaats om te reflecteren op een drama van een magnitude als de aanslag op de burelen van de Parijse satirische krant vorige week? Misschien niet. Waarschijnlijk niet. Maar een weekje overslaan en dan weer vrolijk vertellen over het wonder van gesmolten kaas alsof er niets gebeurd is, voelt niet goed.

 

Parijs is Londen is Amsterdam is Berlijn. Op iedere redactie wordt nu nagedacht over het risico van een dergelijke aanslag. Iedere hoofdredacteur gaat gebukt onder de verantwoordelijkheid om zijn medewerkers zich wel of niet bloot te laten stellen aan een dergelijk risico. En dat is eng. Dan maakt het niet uit wat voor schrijver of columnist je bent. Dat is eng...