Hoe partijdig en hartstochtelijk een criticus moet zijn.

MENNO TER BRAAK

Dr. P.H. Ritter jr.

ELSBETH ETTY

Toen Menno ter Braak in het begin van de jaren dertig als criticus begon bij het dagblad Het vaderland duurde het niet lang of hij was genoodzaakt zijn geloofsbrieven als criticus te schrijven. In andere kranten en tijdschriften verklaarden critici als Anthony Donker en dr. P.H. Ritter Jr. ostentatief dat ze ‘objectief’ en ‘onpartijdig’ te werk gingen. Donker wilde zoveel mogelijk kleurige stromingen in de literatuur bevorderen. Daar geloofde Ter Braak niet in. Iemand die zo te werk ging werd een zouteloze ‘administrateur van de literatuur’. Donker schreef dan ook met dezelfde welwillende vriendelijkheid over middelmatige schrijvers (Ina Boudier-Bakker) en eersteklas schrijvers (J.J. Slauerhoff). Nooit koos hij eens hartstochtelijk voor een bepaalde schrijver, nooit zou hij eens zijn ongenoegen ventileren tegen een andere. Ter Braak (en Du Perron) waren graag...