Het is een botte, maar uiterst suggestieve manier om een debat te manipuleren: je bombardeert mensen die helemaal niet tot een groep behoren tot een groep en verwijt ze dan dat ze een groep vormen.

In het voorjaar van 2006, in de tijd dat Altijd weer vogels die nesten bouwen verscheen, Hugo Brems’ geschiedenis van de Nederlandse literatuur 1945-2005, deed Thomas Vaessens al alsof er zoiets als de ‘officiële literatuur’ bestond.

Die werd beschermd door een stelletje literaire bobo’s die pretendeerden te weten wat literatuur was. Die ‘officiële literatuur’ moest nodig opengebroken worden middels een nieuwe manier van lezen, door mij toen vertaald als ‘zapisme’, waarbij de tekst niet meer ‘heilig’ was. Vaessens schreef toen de onsterfelijke zin: ‘Jonge lezers zijn graag zelf de auteur van de tekst die zij lezen.’ Ze plakken en knippen tot de tekst van henzelf is.

De ‘officiële literatuur’ en dat literaire groepje literatuurbeschermers van toen noemt Vaessens nu in een...