Stelt u het zich even voor: Nederlandse politici schrijven vlak voor de verkiezingen over hun favoriete schrijvers. Balkenende over W.F. Hermans, de gedichten van Hans Lodeizen, Adriaan van Dis.

Het ís niet ondenkbaar.

Job Cohen schreef althans vorig jaar in VN nog een erudiet en mooi essay over de actualiteit van Willem Elsschot.

En in Engeland publiceerde de leider van de Liberaal Democraten, Nick Clegg, warempel vlak voor de verkiezingen in The Guardian een artikel over zijn held: Samuel Beckett. Diens toneelstuk Wachten op Godot denkt hij wel honderd keer te hebben gelezen. Waarom Beckett? Clegg: ‘The unsettling idea, most explicit in Godot, that life is habit – that it is all just a series of motions devoid of meaning – never gets any easier.’

Mooi inzicht voor iemand die straks misschien, mocht hij mee gaan regeren, mede over oorlog en vrede beslist – of juist niet?