Schrijven of zelfmoord

Nadat ze van zijn wetenschappelijke fraude had gehoord, vertelde Diederik Stapels moeder hem dat hij als kind al een ongebreidelde fantasie had. ‘Ik verzon van alles en nog wat en deed dat met zo veel passie en overtuiging dat ik er zelf in begon te geloven. En mijn vriendjes ook. Die kwamen met de meest wilde en vreemde verhalen thuis. Hun moeders belden mijn moeder op om hun beklag te doen,’ schrijft Stapel in Ontsporing. Er is gesuggereerd dat hij met dit boek nog een slaatje wil slaan uit wat hij heeft aangericht in de sociale psychologie. Dat lijkt mij grote onzin. Ontsporing is geschreven omdat Stapel niet in staat was om zelfmoord te plegen, ook al wilde hij het graag. En omdat hij gek zou worden als hij hele dagen niets doend uit het raam zou moeten kijken, elk moment besprongen door de schaamte om wat hij had gedaan.

Deze negatieve drijfveren hebben niettemin tot een pijnlijk en buitengewoon interessant boek geleid. Na zoveel schade te hebben...