Om niet te stikken

Haar leven ontrolt zich in zo’n honderdvijftig pagina’s en bevat tussen 1928 en 1956 flinke hiaten, maar steeds wanneer Eefje Jonker haar dagboek hervat, hou je je adem in: wat heeft er in de tussentijd weer allemaal plaatsgevonden? Dat je zo benieuwd bent, komt door de eerste dertig pagina’s en de allereerste zin ‘Mijn hemel, wat er vandaag is gebeurd!’ Volgt de beschrijving van de dag waarop ze achttien jaar wordt (11 mei 1928) en van haar ouders een gouden ringetje met een diamantje krijgt. Vergezeld van de mededeling dat ze niet haar echte ouders zijn. ‘“Nou ja, zeg!”, zei ik.’

Die reactie is tekenend voor het hele uit twaalf schoolschriften bestaande dagboek van Eefje Jonker, nu uitgegeven door Robert Anker, een nazaat die het stapeltje schriften via kronkelwegen in handen kreeg. In Het dagboek van Eefje Jonker is een schijnbaar eenvoudig Noord-Hollands dorpsmeisje aan het woord. Schijnbaar, want vanaf het begin is sprake van een...