Benard geluk

Dat Louis Couperus een onverstoorbare, kosmopolitische bohemien was, wil niet zeggen dat alles wat hij schreef hetzelfde niveau haalde. Hij was niet zelden een ‘faiseur’, zoals hij het zelf noemde: leverancier van een stukje, louter voor het geld geschreven. Tussen veel aardigs zat ook ‘een imposant quotum lullekoek’ zoals E. du Perron zei, zijn trouwste pleitbezorger. Daarmee doelde hij op de esthetische Couperus, ‘die naar lotion stinkende Hagenaar’ die soms danig op je zenuwen kon werken en desondanks ‘tóch een groot schrijver is’.

Couperus moet je met een handleiding lezen, zo wordt wel duidelijk uit het artikel over E. du Perron en Couperus van Kim Andringa in Cahiers voor een lezer 37, het tijdschrift van het E. du Perron Genootschap. Du Perron draait er niet omheen: in zijn Haagse romans was Couperus ‘volkomen Hollands’ en ‘toch op een Europees peil’. Eline Vere; Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan; De boeken der kleine zielen en...