Omdat hij niet wil onderdoen voor de inspirerende band die dichter en essayist Willem Jan Otten zegt te voelen met tweeduizend jaar christelijke traditie van interessante denkers, beeldende kunst en sacrale muziek, openbaart bioloog en essayist Tijs Goldschmidt aan het slot van zijn nieuwe boek Vis in bad dat waarmee hij zich diep verbonden voelt: ‘het besef dat alle levende wezens op aarde uiteindelijk een gemeenschappelijke voorouder delen’. Het is voor hem een ‘opwindend idee verwant te zijn met alle DNA-bezittende organismen op aarde, die nog sterker uiteenlopen dan een oester en een fruitvlieg, een walvis en een mensaap.’ Hoewel hij ongelovig is, geeft dit besef ‘een extra dimensie’ aan zijn bestaan: ‘Het verleden van je voorouders, maar ook van voorouderlijke species, draag je in elke cel van je lichaam mee. Het geeft me een diep gevoel van verbondenheid met alle levende wezens op aarde.’

Toch is Goldschmidt niet de enige met zijn zo’n ‘diep gevoel’. Er...