In het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw stelde de Franse socioloog Pierre Bourdieu een boek van duizend pagina’s samen onder de opwekkende titel La misère du monde. Het bevatte tientallen gesprekken over de misère in steden en voorsteden, op scholen, op het werk, in families en bij de onderklasse. Omdat het gesprekken waren met gewone mensen deed de opzet denken aan de boeken van Studs Terkel. Die noteerde na de oorlog jarenlang de lotgevallen van de Amerikaanse werkende klasse. Terkels manier van werken ging weer terug op het Federal Writers’ Project dat in de jaren dertig onderdeel was van de New Deal-politiek van president Roosevelt: schrijvers (onder wie John Steinbeck, Ralph Ellison en James Agee) gingen eropuit om het werkelijke Amerika op te zoeken en daar verslag van te doen.

Schrijvers en intellectuelen die vonden dat gewone mensen niet aan het woord kwamen en daar iets aan deden, zijn er vanaf de industriële revolutie altijd geweest. Émile Zola is...