Hoezeer we ons ook in van alles verdiepen, we blijven Emmentaler, gatenkaas. Het Brexit-referendum, schrijft Carel Peeters, onthult nog eens het probleem van de afstand tussen weten, niet-weten en niet-willen-weten.

Omdat burgers nauwelijks wisten wat in het Verdrag van Maastricht stond en de consequenties ervan niet konden overzien vond Rudy Kousbroek het in 1991 onzin om daarover een referendum te gaan houden, zoals D66 toen wilde. Over zulke ingrijpende kwesties (zoals ook de doodstraf, bejaardenpensioenen, behandeling van de verslaafden) kan niet door de volkswil worden beslist, daar zijn de gekozen politici voor in een representatieve democratie, vond Kousbroek. ‘Hadden de bewoners van het perfide Albion dat stuk van Kousbroek maar gelezen!’, schrijft Max Pam, die het stuk van Kousbroek terugvond, terecht in de Volkskrant van 6 juli.

En hadden de bewoners van Albion het stuk van Richard Dawkins in het Britse tijdschrift Prospect van 9 juli maar meer gelezen. Aangepast...