Met onconventionele methoden wijst de Journalist van het Jaar overheid en bedrijfsleven op hun digitale geklungel.

Utrecht Centraal, half vijf ’s middags. Opgewekt arriveert Brenno de Winter op het meeting point in de stationshal, het halflange haar wat verward, om de schouders een opvallend grote rugzak die zijn bescheiden gestalte extra accentueert.

‘Ik heb nog niet ontbeten,’ zegt De Winter. Hij neemt zijn afspraak bij de arm en spoedt zich naar een Japans eettentje verderop. Daar begroet hij het personeel alsof hij er dagelijks komt (wat ook zo blijkt te zijn), ploft neer op een barkruk, haalt een enorm stekkerblok uit zijn rugzak, sluit dat aan op een stopcontact, graait vier opladers uit zijn tas en plugt zijn drie smartphones en zijn Apple Macbook Air in. ‘Zo,’ zegt De Winter, ‘ik ben weer aan,’ waarna hij een plankje sushi bestelt en een groen flesje Aloë Vera-frisdrank uit de koeling pakt.

Het is, zoals elke dag, een hectische dag voor de journalist....