Rubens, de schilder van voluptueuze vrouwenfiguren, was een virtuoos en een man met zakelijk en diplomatiek inzicht, dus hij schilderde alles, ook als het niet speciaal mooi was. Vandaar dat hij ook veel bijbelse of mythologische taferelen schilderde waarbij het afbeelden van schoonheid geen eis kon zijn. Die verhalen waren nogal eens gruwelijk of bizar.

Roger ScrutonRoger Scruton

Op Saturnus die zijn eigen kinderen verslindt (1636) neemt Saturnus een hap uit een krijsende baby. Het bloed gutst uit Saturnus mond. Het even virtuoos geschilderde hoofd van Medusa op het gelijknamige schilderij uit 1618 heeft een panische uitdrukking op het gezicht omdat het omgeven wordt door krioelende slangen. Het is geen toonbeeld van schoonheid; je bent geneigd je hoofd af te wenden.

Hiermee wil gezegd zijn dat, met alle respect voor Lucebert, de schoonheid haar gezicht al veel eerder had verbrand dan het jaar 1952 toen Lucebert zijn bekende gedicht publiceerde. Wie daar in één klap van overtuigd wil...