Feuilleton

Betty legt de krant neer en zucht tevreden. Al sinds Jonas haar vroeg om zijn plotseling ontslagen kindermeisje ‘tijdelijk, hoor’ te vervangen, knaagt haar feministische geweten. Moest ze niet eens echt aan het werk? Was ze niet aan haar opleiding, de samenleving en zichzelf verplicht om een volwaardige carrière na te streven? Met jaloezie keek ze naar ambitieuze vrouwen die een hele levensloop voor zichzelf uitstippelen en zich daar niet vanaf laten brengen: topopleiding, topbaan, je profileren met opiniestukken in de krant (waarin je betoogt dat hoogopgeleide vrouwen het aan hun hoge opleiding, de samenleving en zichzelf verplicht zijn om een volwaardige carrière na te streven), in New York gaan werken… Vrouwen, jonger dan zij nog. Onuitstaanbaar.

Ik zou een museum moeten willen runnen. Een boek schrijven. De derde wereld redden, denkt Betty vaak. Maar kijk eens wat ik doe: een kookrubriek in een krant schrijven en moederen over andermans kinderen. Ik zou...