Feuilleton

et meisje achter de kassa bij de Bijenkorf lacht haar vriendelijk en professioneel toe.

‘Ik kom iets terugbrengen,’ zegt Betty, en legt de portemonnee van Sonia Rykiel op de toonbank. Haar blik blijft nog even rusten op het zachte, rozerode leer en de glanzende knipsluiting in de vorm van een strik.

De professionele glimlach blijft over.

‘Het was een cadeautje, en het is niet mijn smaak.’ De mooiste portemonnee van de wereld, en de duurste die ik ooit gekocht heb.

‘Ik kan u een tegoedbon geven,’ zegt het meisje.

Nee! Niet een tegoedbon!

Ze had hem natuurlijk nooit moeten kopen. Met de gebruikelijke smoezen (Ik verdien het. Ik mag mezelf af en toe best eens verwennen. Deze gaat de rest van m’n leven mee) had ze zichzelf overgehaald.

Maar dat was voordat haar pinpas was geweigerd bij de supermarkt.

‘Geeft u geen geld terug?’ Blijven glimlachen. Alsof die honderdvijfentachtig euro je niets kan schelen.

‘Nee…’ zegt het meisje, ijzig nu.

Kun je eten bij de Bijenkorf met een...