Betty is bang. Ze ligt op de vloer en kijkt naar boven. Wat doet ze nou? Haar vriendin Anna is zojuist schrijlings op haar gaan zitten; ze zet haar handen naast Betty’s hoofd en staat nu op handen en knieën over haar heen, terwijl ze langzaam haar gezicht naar dat van Betty beweegt.

‘Nee!’ gilt Betty.

‘Nou?’ zegt Anna. ‘Heb ik gelijk?’

‘Mja…”Zie je wel?’ Ze zoent Betty op de mond en springt op. ‘En dan heb ik nog gewoon mijn kleren aan. Naakt, dat doe ik je niet aan.’ ‘Jezus,’ zegt Betty. ‘Ik wist niet dat het zo erg was. Met ons.’

‘Bewezen?’ zegt Floor, die vanuit een stoel geamuseerd zit te kijken.

‘Ja. Daarom lig ik nooit boven, met het licht aan,’ zegt Anna. ‘Je gezicht flubbert. Je wangen gaan hangen. Zelfs je oogleden. Het is de zwaartekracht. Na je veertigste is er niks meer aan te doen.’

‘Nou…,’ zegt Floor.

‘Ja, Floor, dat geldt ook voor jou,’ zegt Betty, terwijl ze overeind krabbelt. Ze doet nog een zak wasabinootjes in een kommetje.

‘Nee hoor, bij mij hangt er niks....