Feuilleton

Betty zit in het a-deel van haar latrelatie: alleen in haar eigen huis. David heeft thuis een pianoleerling.

Hij houdt er eigenlijk niet van, weet ze, van leerlingen, maar het levert geld op. Hij is streng voor die arme schapen, tot vreugde van hun ouders die hun kind op het conservatorium wensen. Maar hij neemt alleen echt getalenteerden – beginners verdraagt hij niet. Geen martelende voorspeelavondjes op de muziekschool.

Het stralende voorjaarsweer doet haar verlangen naar een nieuw, vrolijk jurkje, zoals haar oma vroeger een nieuw hoedje wou voor Pasen. Maar de jaren tachtig teisteren de winkelstraten: leggings, te korte jasjes, enkellaarsjes. Dolly Dots-mode in kleuren die haar niet staan: geoxideerd koper, kuikentjesgeel, de kleur van een scheut ranja in een glas melk. En haar stelregel is: als je ze ooit in het originele decennium gedragen hebt, moet je niet beginnen aan een tweede ronde. In de Nederlandse Vogue staan elegante flapper dresses en Mad Men-achtige...