Feuilleton

David zegt het echt: ‘Het is niet wat je denkt.’

Betty zegt niks gemeens. Of gevats. Ze zegt niks.

In een goed vraaggesprek, heeft ze laatst een journalist horen zeggen, gaat het erom wie het langste kan zwijgen.

‘De vrouw die je zag, dat was Saskia.’

Betty zwijgt.

‘Saskia is de moeder van Ruben. Je hebt hem weleens gezien, hij komt soms na een concert in de kleedkamer gedag zeggen.’

‘O, die.’ Aardige jongen. Ze houdt van verlegen pubers, je ziet ze niet meer vaak zo verlegen.

‘Ik geef hem sinds een tijdje pianoles.’

Ruben was in Parijs toen David er was. Er stond een Facebook-commentaar op zijn prikbord.

David zwijgt.

Ho! Het gaat niet om die jongen. Hij verschuift de focus van haar naar hem.

‘En jij omhelst moeders van leerlingen in het Vondelpark.’ De moeder van een leerling, Jezus wat obligaat, alsof je het met de skileraar doet.

David grinnikt. ‘Nee. Niet alle moeders.’

Betty wil slaan.

David houdt op met grinniken. ‘Saskia is een oude vriendin.’

Nou, dat...