Feuilleton

Betty kijkt uit het raam. Alles wordt plat. En oranje.

Het is allemaal de schuld van haar mobiele telefoon.

Vroeger ging je naar het buitenland en belde je eens in de veertien dagen naar huis. Nu zijn er de onafgebroken tweets, mails, telefoontjes. Hoe draadlozer, hoe meer lijntjes naar huis.

Eerst was er Theo. ‘Je twittert niet meer! Dat gaat zo niet langer! Zelfs de kat van Karl Lagerfeld twittert. Check @ChoupettesDiary,’ sms’te hij gisteren. Aldus de chef kunst, cultuur en lifestyle van de kwaliteitskrant, dacht Betty laconiek, en kroop eens vroeg in haar

Parijse hotelbedje. Rond middernacht ging haar telefoon. ‘Haaaai, met Theo. Je sliep toch nog niet?’

‘Eh…’

‘Zeg, die tweet over die smerige macarons vorige week was natuurlijk briljant. Lekker dwars. En je artikelen over 48 uur culi-Parijs en 24-uurs kunstmarathon ook. Maarreh… Echt grote stukken voor de krant zitten er natuurlijk verder alleen maar in als je expliciet aan je Nigella-image gaat werken. Of hoe...