Feuilleton

Anderhalf uur is ze nog maar bezig, maar Betty heeft het gevoel alsof ze al een hele dag aan het babysitten is. De aandachtsspanne van een modern vierjarig meisje is die van een puber met de afstandsbediening voor de tv. In eerste instantie was dat handig: een driftbui (‘Ik wil in pappa’s bakfiets!’) was snel voorbij, een afleidingsmanoeuvre (Ja, dat is pappa daar in dat café, en ik weet ook niet wat hij daar uitvreet met de nanny terwijl hij zei dat hij in een dringende vergadering zit, maar: ‘Hé, kijk daar eens, wil je met Betty zo’n mooi taartje uitzoeken bij de bakker?’) snel toegepast. Eenmaal bij Betty thuis heeft Vlinder hartstochtelijk ‘geballet’, zwaaiend met de armpjes aan haar dikke lijfje op de noten van het Zwanenmeer, met een rotsvast geloof in de lichtheid van haar eigen naam.

Doen alsof blijkt überhaupt Vlinders grote passie.

‘En dan was ik de prinses en jij de koningin en dan zei jij: dag prinses Britney…’

Britney???

‘Zeg...