El Mercat de les Flors is een statig theater. Maar de kuipstoeltjes op de tribune raken pas gevuld als er vooraan bij het podium niemand meer kan staan. En dan nog dringt het publiek beleefd maar beslist naar voren. Meisjes met doekjes in het haar en een rokje over de broek, jongens in zwarte T-shirts, veelal met dreadlocks of met het kapsel waarop de alternatieve Spaanse jeugd het patent heeft: stekels bovenop, een rattige mat in de nek. Ondanks de tientallen bordjes die een rookverbod verkondigen, is de zaal gevuld met een kruidige wietgeur.

Ojos de Brujo presenteert haar nieuwe cd Techarí. De sfeer is verwachtingsvol, maar ook onwennig. De Barcelonese groep is een van de bekendste exponenten van een stroming die ‘Mestizo’ wordt genoemd – rock mestizo, of musica mestiza. Een genre dat zijn wortels heeft in de wereld van kraakpanden, kunstenaarscollectieven en la calle – de straat. En deze lokatie is allesbehalve ondergronds.

Als de elf leden van de groep het podium...