Beschouwing / Het donkere kortefilmwerk van Jesper Just

De machtigste mannen van het land zijn de onzichtbaarste. Denk aan Anders Mo­berg van Ahold, Gerard Kleis­terlee van Philips en Michael Treschow van Unilever. Uiterlijk zijn ze onderling verwisselbaar. Een leven van representatieve terughoudendheid heeft ze gladgestreken. In de witte coiffure resteert een enkel golfje. De hint van een glimlach verraadt vanzelfsprekende autoriteit. De pakken zijn smaakvol, de bewegingen afgepast in de wetenschap dat een handgebaar miljoenen in beweging kan zetten. Ze verpersoonlijken de witte plek van de macht.

In de korte films van Jesper Just (Kopen­hagen, 1974) breken die gepolijste gezichten open. De heren van het grote getal staan er opeens alleen voor. Nu zien we ze pas echt. In Invitation to Love (2003) strijkt de camera langs de wanden van een statige vergaderzaal. Portretten van de rijken van weleer kijken toe. Aan het hoofd van een lange mahoniehouten tafel zit een jonge man. Hij...