Waar kwam de aanvankelijke scepsis toch vandaan dat de vermenging van historische objecten met louter uit schoonheid bestaande schilderijen en kunstvoorwerpen niet zou lukken in het vernieuwde Rijksmuseum?
De boekenkist waarmee Hugo de Groot uit slot Loevestein vluchtte en een schilderij van Terborch van een gesoigneerd gezelschap zouden zich als vreemden in één ruimte gaan bevinden. De sabel van Michiel de Ruyter en een Stilleven met kazen van Floris Claesz van Dijck zouden elkaar niets te vertellen hebben.
Maar wie de collectie van het Rijksmuseum overziet kan het niet ontgaan dat het bij elkaar een cultuurhistorische collectie is waarin geschiedenis, cultuur en kunst bij elkaar horen en elkaar versterken. Alleen al omdat veel objecten van schoonheid, bijvoorbeeld de schilderijen, een dubbelrol spelen: ze zijn een object van schoonheid én van documentaire betekenis. Ze verbeelden een concrete gebeurtenis of staan...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.