De levensverhalen van twee ex-gedetineerden vormen de basis van Gevangenis Monologen. Sommige gevangenen kunnen zich bevrijden via hun verbeelding – de paradox van schrijven achter de tralies. ‘Alleen in mijn cel ben ik vrij.’
Kun je aan iemand zien dat hij wegens geweldsdelicten en drugssmokkel tot ruim tien jaar cel is veroordeeld? Of dat hij zo wanhopig was dat hij een conflict wilde oplossen met behulp van twee vleesmessen, handboeien, een rol ducttape, een 45mm Browning en een Glock? We hebben afgesproken bij het Volkshotel in Amsterdam-Oost, maar voorlopig lijkt niemand van het hippe volkje in de lounge van dit hotel aan de Knowledge Mile, ook bekend als de Wibautstraat, aan zo’n signalement te kunnen voldoen.

Wel komt er een sms van Wesley, van de tape en de messen. Na eerdere vriendelijke afzeggingen – ‘mijn excuses voor mijn ontwijkende gedrag’ – blijkt hij bij nader inzien ook nu niet te voelen voor een gesprek. Samen met schrijfster Christine Otten heeft...