<div class="wpg-element paragraph">
<p>28-11-2007<br />Door Sander Pleij</p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-111315 media-111315" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2007/12/5867a3c0-2076-4270-8fd0-d41f305a286c_48roxymusic1.gif" alt="" border=" /></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p><b>+++ MICHAEL BRACEWELL</b> – Op het Crossing Border Festival zag niemand er Britser uit dan Michael Bracewell: keurig geruit jasje, stropdas en kniekousen onder een grijze wollen broek. Maar wel met een nét te lange lok vastgeplakt tot op het achterhoofd. Want meneer is dandy. Bracewell is de man die met het fijne England is Mine. Pop Life in Albion from Wilde to Goldie de negentiende-eeuwse dandy de moderne popmuziek in sleepte. Nu is er een boek over het eerste album van Roxy Music als de ultieme manifestatie van moderne kunst uit de jaren zeventig. Hemzelf, zo vertelde Bracewell op het Crossing Border Festival, heeft dat album door de hel van de Engelse kostschool gesleurd. Maar had hij dan nooit van iets minder gekunstelds gehouden, zoals bijvoorbeeld van Bruce Springsteen? Nou nee, Bracewell kenschetste The Boss als ‘Muscle over manners’.</p>
</p></div>
<div class="figure--left">
<figure id="post-111315 media-111315" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2007/12/10ba62d2-de01-4030-8606-5a44c3eab987_48koolhaas1.gif" alt="" border=" /></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p><b>+++ FANTASTIC MAN</b> – In Londen en New York, zo gaf Michael Bracewell nog prijs in de wandelgangen, is de talk of the town het tijdschrift Fantastic Man. En jawel, dat is een Nederlands tijdschrift, gemaakt door Gert Jonkers en Jop van Bennekom. De ondertitel The Gentlemen’s Style Journal zou misleidend kunnen werken: het gaat hier namelijk niet om lifestyle. Bladerend door het laatste nummer wordt duidelijk dat Fantastic Man gaat over kunst en esthetiek. De boven­titel wordt al waargemaakt door het portret van de razendsnelle maar welwillende Rem Koolhaas. Fantastic Man is chic, ontspannen, een beetje voor de moderne dandy.</p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-111315 media-111315" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2007/12/a84ad945-4a76-4afc-b081-dd8be14f9d09_48-cabinet1.gif" alt="" border=" /></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p><b>+++ CABINET</b> – Nog veel rustiger, maar ook al zo chic is Cabinet, tijdschrift over kunst en cultuur. Ontzettend niet hip, maar wel met de gekste plaatjes en stukken, zoals over de naamgevers van eng wapentuig, zeventien­de-eeuwse bouwteke­ningen van vliegmachines, een lijst van naar schrijvers en kunstenaars vernoemde kraters op de planeet Mercurius en een wonderlijk stuk van iemand die zich afvraagt waarom ze eigenlijk zo graag eet als ze in de bioscoop zit. Ze onderzoekt nauwgezet en ontdekt dat de smaak andere zintuigen remt en ons er zo van verzekert dat we niet totaal in de film opgaan maar in de bioscoop verankerd blijven.</p>
</p></div>
<div class="figure--left">
<figure id="post-111315 media-111315" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2007/12/edf133a5-4e00-4954-b31e-f03ea6e5b5a8_48-all-story1.gif" alt="" border=" /></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p><b>+++ ZOETROPE: ALL-STORY</b> – Voor de nieuwe film van Francis Ford Coppola moet overigens gevreesd worden. In Coppola’s eigen literaire blad staat een halve special over zijn nieuwe film Youth Without Youth, een exercitie waarin Coppola, zegt hij in een interview met zichzelf, op zoek gaat naar de essentie van het bewustzijn. Veel leuker is het klassieke hardboiled verhaal van Ethan Coen (broer van Joel). Zijn cynische privédetective is niet bepaald een dandy, getuige de eerste zin: ‘I was thinking about the ass of a woman I’d seen a couple weeks earlier on 34th street when Hirsch rang.’</p>
<p><b>+++ THE BEST AMERICAN MAGAZINE WRITING 2007</b> – Wel weer een echte dandy staat er in de verzameling beste Amerikaanse magazineverhalen van 2007. De hoofdprijs voor beste profiel gaat naar een portret van überdandy Karl Lagerfeld, verschenen in New York Magazine. Eerlijk gezegd is er niet zoveel aan en word je overvallen door een zekere schaamte over de aantrekkingskracht van het dandyisme als je aanbelandt bij de winnende reportage over Beslan, verschenen in Esquire. Die komt veel harder aan dan de bekende beelden van de gegijzelde Russische scholieren. Dankzij dit gruwelijke verhaal, in de verleden tijd verteld, leef je je opeens echt in. Terwijl journalist C.J. Chivers slechts achteraf noteert en journalist Vanessa Grigoriadis zelf bij Lagerfeld was, komt Beslan veel dichterbij. In de Russische moeder verplaats je je, terwijl Karl Lagerfeld slechts een dandy blijft die fascinerend glinstert en glittert. Van buiten.</p>
</p></div>


Gerelateerd